Poem Entry 1 | Kawalan

KAWALAN

Isang gabi ng pagluksa sa putikan

Inalod ng basang buhangin ang kalayaan

Tila wala na itong katapusan

Mamamatay na walang kalaban-laban

ang mga nasugatang kamay.

Binibilang ang mga bituing ‘di na muling makikita

Hahanguin ng isang malagim at tahimik na puso

ang umagang dati’y dumarating

Sa isang sulok mananahimik na tila patay na kaluluwa.

Isang basang diyaryo ang tatabon sa pagluluksa

Tanging huni ng mga ibon ang maririnig

sa gitna ng katahimikan

Magdurugo muli ang mga kamay

Na ngayon’y isa-isang nagiging alikabok.

Asan ang pag-asang pangako ng pag-ibig?

Lilimutin ng isang maruming basahan ang tadhana
Tulad ng mga dasal na 'di na natupad

Mananatiling marumi ang kalsada

para sa mga walang kaluluwa

Magdadala ng luha at pighati.

Bubuhos ng malakas ang ulang puno ng asin

Kukulog ang kalangitan sa gitna ng bawat sigaw

Magkakagulo ang mga anghel sa bawat halakhak

ng mga pusong nagmistulang panakip

sa mga alaala ng kahapon.

Asan ang pag-ibig? Nawalan na ba ng pag-asa?

Jin Mi • Dyeysi | 27Nov2015